كافه

ديگه الان اينجا رو بيشتر از كافه تمدن ،چارچوب  يا بوعلي دوست دارم با اينكه هيچ وقت همزمان باهم اينجا نبوديم ، اون روزا تو بودي و الان من

 تنها جايي كه ازش خاطره دارم ولي وقتي بهش سر ميزنم بغض گلومو فشار نميده

وقتي از كنار هر كدوم از اونا ميگذرم شيريني خاطره ها با يه تلخي عجيبي از خيلي از نشدن ها سراغم مياد و پر ميشم از هجمه ي اي كاش . 

اينجا تنها كافه اي كه ميشه اميد داشت يه روز اتفاقي سر يك ميز با هم تلاقي كنيم  

مهم نيست كه سر اين ميز سيگارهامون در يك زمان روشن نميشه 

ولي نامه اي كه زير ميزش جا گذاشتي رو ميخونم 

مهم اينه

نامه هايي كه تنها راه خفه نشدن توي انباشت اون همه خاطراته

اينجا بهترين كافه ايه كه دارم

دری به نا ممکن...